PRAWIDŁOWA INSTALACJA KLIMATYZATORA
1. Wybór miejsca montażu
Miejsce, w którym będzie znajdować się jednostka wewnętrzna, ustala się za obopólną zgodą instalatora i właściciela.
Z chęci obsłużenia całego mieszkania (lub kilku pokoi) jednym urządzeniem klimatycznym, właściciel często proponuje instalowanie go w przedpokoju. To bezkompromisowe rozwiązanie kompromisowe.
Oto dlaczego: Zakładając, że na korytarzu jest zapotrzebowanie na zimno (temperatura wzrosła), urządzenie włączy się. Ale ilość powietrza w przedpokoju jest niewielka (właściciel zawsze każe zostawić otwarte drzwi do pomieszczeń, ale to nie jest przekonujący argument, ponieważ naturalna cyrkulacja zimnego powietrza z przedpokoju do pomieszczeń będzie bardzo powoli), urządzenie będzie przez chwilę wytwarzać zimno, po czym się zatrzyma.
Ten cykl włączania i wyłączania będzie często powtarzany. Rzeczywiście, w przypadku urządzeń typu inwerter cykl ten często nie stanowi problemu, ale w przypadku urządzeń typu split on-off ich żywotność zostanie znacznie skrócona, a pobór mocy również wzrośnie.
Kolejną wadą montażu jednostki wewnętrznej w korytarzu jest spadek sprawności klimatyzacji ze względu na dużą długość trasy symbolicznej i czasami brak możliwości odprowadzenia kondensatu wytwarzanego przez jednostkę wewnętrzną.
Dlatego naszą rekomendacją jest zainstalowanie klimatyzatora w jednym z pomieszczeń, w zależności od:
- punkty kardynalne – w pokoju z oknem od południa lub zachodu będzie najgorętsze lato
- czas spędzony w pokoju – jeśli spędzasz więcej czasu w salonie po południu lub wieczorem, dlaczego nie czuć się dobrze?
- wrażliwość osób w pokoju – unikaj instalowania klimatyzatora w pokoju dziecięcym (częściej będą się przeziębić, staną się bardziej wrażliwi) lub w pokoju dziadków (bardziej zadowolą się odrobiną chłodu płynącego z inny pokój z zainstalowanym klimatyzatorem)
Najlepszym rozwiązaniem (ale też najdroższym) jest zainstalowanie klimatyzatora w każdym pomieszczeniu, w którym odczuwasz taką potrzebę.
Trzeba pamiętać, że klimatyzator dość szybko schłodzi powietrze w pomieszczeniu, ale ściany będą się wychładzać przez dłuższy czas. Dlatego zaleca się pozostawienie urządzenia do pracy jak najdłużej, gdy nie ma nas w pomieszczeniu. W ten sposób zaoszczędzimy energię i będziemy mieć przyjemne środowisko, gdy będziemy w pomieszczeniu.
Przydatnym rozwiązaniem jest zaprogramowanie klimatyzatora tak, aby włączał się co najmniej pół godziny przed powrotem do domu lub gdy nie ma Cię w domu za pomocą funkcji TIMER.
2. Położenie jednostki klimatyzacji wewnętrznej
Innym ważnym czynnikiem jest pozycja jednostki wewnętrznej klimatyzatora w stosunku do pozycji osób w pomieszczeniu. Nie zaleca się kierowania na Ciebie zimnego powietrza wytwarzanego przez klimatyzator. Należy pamiętać, że jednostka wewnętrzna ma ręcznie (lub automatycznie) regulowane deflektory (łopatki), które umożliwiają określony kierunek przepływu powietrza w pionie (lewo-prawo).Wszystkie klimatyzatory mają również deflektory poziome (łopatki, które otwierają się na początku AC) . Dobrym rozwiązaniem jest skierowanie prądu z deflektorów na źródło ciepła (na przykład okno na południe lub zachód).
Należy wziąć pod uwagę pozycję przed sufitem. Zasysanie powietrza z pomieszczenia odbywa się przez górną część jednostki wewnętrznej, dlatego należy zachować minimalną odległość od sufitu, w zależności od urządzenia może ona wynosić od absolutnego minimum 8-10 cm do 20-30 cm (zalecane)
Ponadto jednostka wewnętrzna jest zamontowana poziomo, mówię to, ponieważ widziałem jednostki zamontowane pochylone, najwyraźniej w celu odprowadzania skroplin. Jednostka wewnętrzna ma wewnątrz (nachyloną) tacę na skropliny, która umożliwia jej opróżnianie w lewo lub w po prawej stronie urządzenia, w zależności od położenia wylotu rur.
3. Wykonanie otworu na trasę chłodniczą
Tutaj może wystąpić kilka sytuacji:
dziura w ścianie. Można go łatwo wykonać z rdzeniem (jeśli rzemieślnicy coś takiego mają i jeśli materiał, z którego zbudowana jest ściana, jest miękki).
OSTROŻNY! W żadnym wypadku nie wolno wiercić konstrukcji oporowej budynku (belki, pasy)!
otwór przy ramie okna
zastąpienie małego szklanego oczka panelem i wykonanie przez niego otworu
Położenie otworu względem jednostki wewnętrznej powinno być nieco niższe niż jego dolna krawędź. Czemu? Wraz z dwoma rurami i kablem pomiędzy jednostką wewnętrzną i zewnętrzną ułożony zostanie wąż odprowadzający skropliny (specjalny wąż – tłoczony na zewnątrz i gładki od wewnątrz), który umożliwia odprowadzanie skroplin podczas pracy powietrza kondycjonowanie w trybie chłodzenia lub osuszania. Tę rurę należy montować z lekkim nachyleniem na zewnątrz. Wyjdzie z trasą chłodniczą przez dolną część jednostki wewnętrznej, a następnie przez otwór wykonany w ścianie na zewnątrz.
Jeśli chcesz uzyskać estetyczny wygląd na końcu instalacji, zalecamy umieszczenie wiązki zawierającej rury, kabel i rurkę spustową w kanale kablowym (lub sklejone barwienie opaski ). Jeśli będzie szerszy niż wiązka (która ma średnicę 6-7 cm), odpowiednio 8-10 cm, to (kanał kablowy) można umieścić poziomo (na przedłużeniu jednostki wewnętrznej) i wykonać nachylenie umieszczając nachyloną wiązkę w kanale kablowym.
Gdybyśmy mówili o rurce spustowej, dobrze i miło byłoby zainteresować się losem powstałej cieczy podczas pracy (kondensacja).
Jeśli powstałe krople spadną na jednostkę zewnętrzną sąsiada pod tobą lub na parapet jego okna, możesz być pewien, że zostaniesz poproszony o zrobienie czegoś.
Rozwiązanie? Kawałek rury polipropylenowej lub peksalowej o długości 60-80 cm. Rura zostanie przymocowana do wspornika jednostki zewnętrznej i połączona z rurką kondensatu. W ten sposób powstały kondensat nie przedostanie się na ścianę. Rozwiązaniem jest również wywiercenie otworu w rurze kanalizacji deszczowej i podłączenie do niej rury kondensatu.
Jeśli nie jest możliwe zapewnienie minimalnego nachylenia rury kondensatu, dobrze jest wiedzieć, że można zastosować pompę kondensatu. Zapewnia to odprowadzenie skroplin z tacy na określonej wysokości i maksymalnej odległości (to główne parametry pompy).
5. W przypadku instalacji klimatyzatora typu split należy uwzględnić również długość ścieżki chłodniczej.
Jeśli odległość między jednostką wewnętrzną a zewnętrzną jest bardzo mała, osoba instalująca urządzenie będzie musiała pozostawić trasę o minimalnej długości 1,5 metra. Nadmiar jest zwijany i umieszczany obok jednostki zewnętrznej.
Jeśli chodzi o maksymalną długość trasy chłodniczej, jest to parametr konstrukcyjny każdego urządzenia i jest określony w karcie technicznej. Tam też znajdziesz maksymalną różnicę wysokości pomiędzy jednostką wewnętrzną i zewnętrzną, które zapewniają cyrkulację w optymalnych parametrach czynnika chłodniczego.
Sprawdź, czy instalator wykonał pętlę „S” na ścieżce chłodniczej w warunkach montażu jednostki zewnętrznej nad jednostką wewnętrzną (umożliwi to prawidłowe nasmarowanie sprężarki).
